က်မတို ့အိမ္မွာအလုပ္လုပ္တဲ ့ညီအမႏွစ္ေယာက္ရွွိတယ္..သြယ္သြ
မလတ္ကသူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို နံမည္ေပးထားတာသြယ္သြယ္ဦးကို.."ဂ်င္ဂ်င္လည္"တဲ ့
စန္းစန္းဦးကို.."ငါးခုတ္တုံး"တဲ့
သြယ္သြယ္ဦး လည္ခ်က္က.. ဘယ္လိုေျ
သူကိုဆူရင္.
သံုးေလးခ်က္ရွဳိက္လို ့၀မွ..... ငိုသံထြက္တာ..အဲလို..........
"ငါးခုတ္တုံး"ကေတာ့... ၾကိဳက္တဲ ့ငါး တင္ခုတ္သြား လံုး၀မမွဳဘူးဆိုတဲ ့ပံုမ်ိဳး
ဘယ္ေလာက္ဆူ..ဆူ.. ေပျပီးထိုင္ေ
မလတ္က..အေမ.."ငါးခုတ္တုန္း"ႏွဳတ္
မဟုတ္တာ မလတ္ရယ္.. ဆိုျပီး အေမက ေ
သူတို ့ကအဲလို.............
က်မေျပာခ်င္တာ သူတို ့အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး... ။
အဲလို
အသက္နဲ ့ထပ္တူထားျပီးခ်စ္တဲ ့.....အဘြားတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဆိုတာကို.....ေျပာခ်င္တာ။
သူနံ
က်မတို ့က ဘြားေလးညိဳ............
အေမက ေဒၚေလးညိဳတဲ ့..........ေခၚၾကတယ္..။
က်မတို ့နဲ ့စပ္ရင္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တယ္လို ့ေျပာတယ္။
ဘြားေလးညိဳလာရင္ အေမက ေတာ္ေတာ္ေနရာေပးတယ္..
က်မတို ့ကိုလဲ
ဒါေပမဲ ့သူတို ့အပိုးမက်ဳိးတာ က်မတို ့ညီအမေတြက အကုန္သိတယ္...
အေမကိုျပန္
သံုးရက္တစ္ခါေလာက္..ဘြားေလး
ေရြျပည္သာကေန ကားဂိတ္ကို အေ၀းၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္...
ျပီးရင္ ကား
က်မတို ့အိမ္နားေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာင္..
လမ္းကို မိနစ္၂၀ေလာက္ေလွ်ာက္၀င္ရေသးတာ...
အဲ......... အိမ္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ ့က်မတို႔က အကုန္ေကြ်း အကုန္ေပးပဲ..
ျပီးရင္ အနည္းဆံုး သံုး
အဲဒီထက္ ပိုဆြဲထားလို ့မရျပန္ဘူး.....။
အိမ္မွာ က်န္ခဲ ့တဲ ့သူေယာကၤ်ား ေလျဖတ္ေနတဲ ့ အဘိုးက်င္နဲ ့
ငါးခုတ္တုံး တို႕ရဲ႕အေမ..ေယာက်္ားနဲ ့ကြဲေနတဲ့ ၂ေယာက္ကို စားဖို႕ ေသာက္ဖို ့သူပူျပန္ေရာ....။
အိမ္ကေပးသမွ်ဆန္.. အစားအေသာက္အစံ
အသက္က ခုနစ္ဆယ္ေလာက္ရွိေနျပီ ပိန္
ပန္းနာရင္ၾကပ္ ရွိေပမယ္႕ သြက္သြက္လက္လက္ မာမာခ်ာခ်ာပဲ.....။
အဲဒီ ဘြားေလးညိဳလာရင္ မမ..ေ
အိမ္မွာ အဘြားကဘာလုပ္လဲ.. အဘြားသမီး လႊတ္လို ့ရတာပဲ.....။ သူကမလာပဲ..အဘြားကဘာလို ့လာလဲဆို.. သမီးကအလုပ္လုပ္သတဲ ့ အထည္စက္ရံုမွာတဲ့....... တစ္လသံုးေသာင္းေလာက္ရသတဲ့...။
အဘြားတို ့အိမ္ေလးက ဘယ္လိုပံုလဲ....။ သမီးတို ့လာလည္လို ့ရလားဆိုေတာ့..ရတယ္တဲ ့...။
ဒါေပမဲ ့မိုးမလံုဘူးတဲ ့.... ဟိုေန ့ကမိုးေတြရြာေတာ့အဘြားနဲ ့အဘိုး ေပကပ္ေနတာတဲ ့....။
မိုးကသည္းလာေတာ့... ေဘးအိမ္က အျမင္မေတာ္ေတာ့.. လာေနဘို ့အတင္းေခၚသတဲ ့..
အဲဒါအဘိုးကို အဘြားက ေခါင္းကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ စြပ္ေပးျပီး ကုန္း
ရွင္တို ့... ၾကားဖူးၾကရဲ႕လားရွင္..
က်မေလဘြားေလးညိဳကို ေငးၾကည့္ရင္း
က်မအဘြားေျပာတဲ ့...အတိတ္ ကုသိုလ္ကံေပါ ့ငါေျမးရယ္ဆိုတဲ ့စကားကို လက္မခံခ်င္ေတာ႕ ဘူး..
သူ ဆင္းရဲတယ္ ေနစရာက မိုးမလံုဘူး အဲ
အဲဒီ ငါးေသာင္းခြဲကို ရွိတဲ ့သူကမိုးေပးလိုက္ရင္
အတိတ္ကုသို
လံုျခံဳတဲ ့အမိုးေအာက္ကို ေရာက္သြားမွာေပါ ့..ေနာ္
က်မ.... မလတ္နဲ ့မငယ္ကိုညေနက်ေတာ့ စကားေျပာရင္း.
ဦးဘိုးက်ားေရးတဲ ့ဘုရားဖူးသြားျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို နင္တို ့မလုပ္ခ်င္ဘူးလားဆိုေတာ့..
သူတို ့နားမလည္ဘူး... က်မကဘြားေလးညိဳေျပာတာ အကုန္ေျပာျပေတာ့....
သူတို ့ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ နားေထာင္ျပီး..
ေအးတို ့သြားၾကရေအာင္တဲ့..... ဘယ္သူမွမေျပာနဲ ့မၾကီးကိုလဲမေျပာျပနဲ ့....
ျပီးေတာ့သူ႔ ေျမးမႏွစ္ေယာက္ကို လဲမေျပာျပနဲ ့...
ဘြားေလးညိဳျပန္ရင္တို ့လိုက္သြားမယ္ဆိုျပီး တိုင္ပင္ၾကတယ္....
အဲလိုနဲ ့က်မတို ့ညီအမသံုးေယာက္ ဘြားေလးညိဳတို ့ေနတဲ ့..... ေရႊျပည္သာစက္မွဳဇံု ဆိုတဲ ့ေနရာကို ဘြားေလးညိဳနဲ ့အတူေရာက္ခဲ့ေတာ့တယ္ ျမိဳ ႕ထဲကေန ေရႊျပည္သာကိုေရာက္ေတာ့
စက္မွဳဇံုဆိုတဲ ့ကြန္ကရစ္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေဘးက ကြ
ဆိုက္ကားဂိ
အဘြ
မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္မွာ ရခိုင္မုန္ ့တီဆိုင္ေလးရွိတယ္.. က်မ အဲဒါပဲ မွ
လမ္းနံမည္မသိေတာ့ဘူး..... ။ တစ္လမ္းလံုးက က်မတို ့ကို၀ိုင္းၾကည့္သလို.. အဘြားကို
အဘြားတို ့အိမ္ေလးက တစ္ကယ့္ ေသးေသးေလး....။
အိမ္
ေဘး
အိမ္ေရွ႕၀င္၀င္ျခင္း ေနရာမွာ အဘိုးၾကီး
၀ါးခင္းအိမ္ေလးတစ္အိမ္ပဲ...။
အဲဒီေရွ႕မွာပဲ ထမင္းအိုးတည္တဲ ့ေနရာ.. ထမင္းစားပြဲ ေသးေသးေလးခ်
ေနာက္ က်မတို ့ေပးထားတဲ ့လိုက္ကာေဟာင္းပဲ အိမ္လယ္က ျဖတ္ကာ
အဲဒီ ေနာက္မွာ သားအမိသံုးေယာက္ အိပ္ပံုရတယ္.....။
ျ
သူတို ့ အိမ္ကဒါပဲေလ..........။
မိန္း
မလတ္ေလသံနဲ ့ေျပာရရင္ ခ်စ္ေမႊးတစ္စက္မွ မပါတဲ ့ရုပ္မ်ိဳးေပါ ့..... ထားပါေလ..။
ဘြားေလးကို သူက.... အေမ့ကို ခ်က္ျခင္းျပန္
ဟိုေရာက္တာနဲ ့အေမကေနာက္ေၾကာင္းေအးတာပဲ တိုက္ေပၚေရာက္တာနဲ ့တဲစုတ္ကို ေမ ့တာပဲ ... ဆိုျပီး..။ အရည္မရ အဖတ္မရေတြ ျဖစ္ေတာက္ ျဖစ္ေတာက္ေျပာေတာ့တာပဲ...။
အဘိုးၾကီးက မညိဳေခါ
မလတ္က ဟိုမိန္းမကို ပိုက္ဆံ တစ္ေ
တစ္ေထာင္တန္ကို ဖတ္ဆို
ဘြားေလးက ရွင့္ေျမးမေတြက က်ဴပ္တို ့ကို အိမ္အမိုး မိုးေပးမလို ့လိုက္လာတာရွင့္...ဆိုေတာ့
ေဟ..ဟုတ္လားဟ..ပိုက္ဆံ ေတြအမ်ား
က်မတို ့ညီအမ ျပံဳးေနၾကတယ္..
ေနာက္ေတာ့.. က်မတို႕က ဘြားေလး ဆိုက္ကား
အဘိုးၾကီး က..ေမာင္ေရႊေခၚဟ...ဟိုေန ့က သူတို ့ဟိုဘက္လမ္း အိမ္မိုးေသးတယ္တဲ ့။
အဲဒီအခ်ိန္ပဲ ဘြားေလးသမီး ျပန္ေ
ဟားဟားဟား... သူက ေလာေလာဆယ္ က်မတို ့ရဲ ႔ေက်းဇူးရွင္ ျဖစ္သြားတယ္...။
သူကိုင္လာတဲ ့လက္ဘက္ရည္ထုပ္ကေလးက က်မတို ့ညီအမ လိုအပ္ေနတာေလ...။
ေရဘံုဘိုင္ေလးမွာ အၾကမ္းပန္းကန္ သံုး
အဘိုးကို ရခိုင္မုန္ ့တီထည့္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ ့ကိုပဲ သြားေခၚခိုင္းတယ္.....။
အဲဒီလူ နာမည္က....ကိုမိုးခတဲ့....။
သူက တစ္ေထာင္ပဲေပးခိုင္
ခ်က္ျခင္း၀ယ္..... ေနသာတုန္း အခုမိုး
အိမ္ေလးက မတ္တပ္ရပ္ျပီး မိုးရံ
သူတို ့မိုးထားတာ ဓနိမဟုတ္ဘူး..သက္ငယ္္
၀ါးလံုး ၊ ႏွီး အကုန္၀ယ္တာေတာင္ သံုးေသာင္းရွစ္ေ
မလတ္က ထရံပါကာေပးလိုက္တယ္.....။
ညေနေစာင္းမွာ အားလံုးျ
တစ္လမ္းလံုးက....၀ိုင္းၾကည့္ေနတယ္...။
ျပီးေတာ ့လက္ထဲမွာ က်န္တဲ ့ပိုက္ဆန္နဲ ့ဆန္ငါးျပည္...။
ယမ္ယမ္ေခါက္ဆြဲ
ဟိုမိန္းမက ေဆးလိပ္ဖိုးေတာင္
က်မက အမ..အိမ္ေရွ႕မွာ ဟင္းခ်က္ေရာင္းပါလား......ဆိုေတာ ့...
ဒန္အိုးေတြခြက္ေတြမရွိဘူးတဲ ့...။
မုန္ ့ဟင္းခါးေရာင္းပါလားဆိုေတာ့....သူ
က်မလဲအျမင္ကပ္ကပ္နဲ ့အိမ္လာခဲ ့ေလ...။ က်မ ေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္တယ္
မလာပါဘူး.....ခုထိ။
အခုေတာ့အဘိုးၾကီးေရာ.
သြယ္သြ
ဘြားေလးက ဆံုးတာမၾကာေလာက္ေသးဘူး.. ။
သြယ္သြယ္ဦးက ေယာက္
မၾကီးေျပာေတာ ့ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာဆိုလား လုပ္ေနတယ္တဲ ့........။
ဒီႏွစ္ မျပန္ျဖစ္လို ့မစပ္စုရေသးဘူး...။
အိမ္ေလးမိုးျပီးျပန္လာတဲ ့က်မတို ့ညီအမရဲ ႕အေပ်ာ္က..ဘာနဲ ့မွစာဖြဲ ့လို ့မကုန္ႏိုင္တာေတာ့ တကယ္ပါရွင္..........။
အဘိုးက်င္ နဲ ့အဘြားညိဳတို႕ လံုျခံဳေႏြးေထြးေနျပီ ဆိုတဲ ့အသိက က်မတို ့ရင္ကိုၾကည္ႏူးေစတယ ္။ မလတ္ကေတာ့
(ဘြားေလးညိဳ ဘိုးေလး က်င္ကို ကု
မမ
